| | | | | | |
|
دل ز هوای تو یک زمان نشکیبد |
|
دل چه بود عقل و وهم جان نشکیبد |
|
|
هر که دلی دارد و نشان تو یابد |
|
از طلب چون تو دلستان نشکیبد |
|
|
گرچه جهان را بسی کس است شکیبا |
|
هیچ کسی از تو در جهان نشکیبد |
|
|
ذرهی سودای تو که سود جهان است |
|
سود دل آن است کز زیان نشکیبد |
|
|
گرچه زبان را مجال یاد تو نبود |
|
یک نفس از یاد تو زبان نشکیبد |
|
|
چون نشکیبد ز آب ماهی بی آب |
|
دیده ز ماه تو همچنان نشکیبد |
|
|
مردم آبی چشم از آتش عشقت |
|
بی رخت از آب یک زمان نشکیبد |
|
|
گرچه بنالم ولی نه آن ز تو نالم |
|
ناله کنم زانکه ناتوان نشکیبد |
|
|
چون نرسد دست من به جز به فغانی |
|
نیست عجب گر ز دل فغان نشکیبد |
|
|
مینشکیبد دمی ز کوی تو عطار |
|
بلبل گویا ز بوستان نشکیبد |
|