| | | | | | |
|
رفت وجودم به عدم چون کنم |
|
هیچ شدم هیچ نیم چون کنم |
|
|
تو همه من هیچ به هم هر دو را |
|
چون به هم اندازم وضم چون کنم |
|
|
با منی و من ز توام بی خبر |
|
با تو بهم بی تو بهم چون کنم |
|
|
ای غم عشق تو مرا سوخته |
|
سوختهام بی تو ز غم چون کنم |
|
|
واقعهی عشق توام زنده کرد |
|
یکدم ازین واقعه کم چون کنم |
|
|
گرچه بسی گرم تر از آتشم |
|
در طلب خویش علم چون کنم |
|
|
در هوست سر چو درانداختم |
|
پیشکشت سر چو قلم چون کنم |
|
|
چون نتوان کرد ز تو صورتی |
|
صورت محض است صنم چون کنم |
|
|
ای همه بر هیچ ز تو چون بود |
|
نقش پی نقش رقم چون کنم |
|
|
کی به دمم نرم شوی زانکه تو |
|
موم نهای نرم بدم چون کنم |
|
|
ره به درنگ است و درم سوی تو |
|
من نه درنگ و نه درم چون کنم |
|
|
چون نه مقرم من و نه منکرم |
|
بر سخنی لا و نعم چون کنم |
|
|
در حرم عشق چو نامحرمم |
|
نیست مرا ره به حرم چون کنم |
|
|
بر صفت شمع گرفتست سوز |
|
فرق سرم تا به قدم چون کنم |
|
|
تا بودم یک سر موی از وجود |
|
عزم بیابان عدم چون کنم |
|
|
بازوی جود است کمال فرید |
|
فربهیش هست ورم چون کنم |
|