| | | | | | |
|
زندهی عشق تو آب زندگانی کی خورد |
|
عاشق رویت غم جان و جوانی کی خورد |
|
|
هر که خورد از جام دولت درد دردت قطرهای |
|
تا که جان دارد شراب شادمانی کی خورد |
|
|
جان چو باقی شد ز خورشید جمالت تا ابد |
|
ذرهای اندوه این زندان فانی کی خورد |
|
|
گر فصیح عالمی باشد به پیش عشق تو |
|
تا نه لال آید زلال جاودانی کی خورد |
|
|
دل که عشقت یافت بیرون آمد از بار دو کون |
|
هر که سلطان شد قفای پاسبانی کی خورد |
|
|
هر کسی گوید شرابی خوردهام از دست دوست |
|
پادشه با هر گدایی دوستگانی کی خورد |
|
|
جان ما چون نوشداروی یقین عشق خورد |
|
با یقین عشق ز هر بد گمانی کی خورد |
|
|
چون دل عطار در عشقت غم صد جان نخورد |
|
پس غم این تنگ جای استخوانی کی خورد |
|