| | | | | | |
|
زین درد کسی خبر ندارد |
|
کین درد کسی دگر ندارد |
|
|
تا در سفر اوفکند دردم |
|
میسوزم و کس خبر ندارد |
|
|
کور است کسی که ذرهای را |
|
بیند که هزار در ندارد |
|
|
چه جای هزار و صد هزار است |
|
یک ذره چو پا و سر ندارد |
|
|
چندان که شوی به ذرهای در |
|
مندیش که ره دگر ندارد |
|
|
چون نامتناهی است ذره |
|
خواجه سر این سفر ندارد |
|
|
آن کس گوید که ذرهخرد است |
|
کو دیدهی دیدهور ندارد |
|
|
چون دیده پدید گشت خورشید |
|
از ذره بزرگتر ندارد |
|
|
از یک اصل است جمله پیدا |
|
اما دل تو نظر ندارد |
|
|
در ذره تو اصل بین که ذره |
|
از ذره شدن خبر ندارد |
|
|
اصل است که فرع مینماید |
|
زان اصل کسی گذر ندارد |
|
|
عطار اگر زبون فرغ است |
|
جان چشم زاصل بر ندارد |
|