عطار (غزلیات)/سر برهنه کرده‌ام به سودایی
| سر برهنه کرده‌ام به سودایی | برخاسته دل نه عقل و نه رایی | |||||
| با چشم پر آب پای در آتش | بر خاک نشسته باد پیمایی | |||||
| چون گوی بمانده در خم چوگان | سرگشته شده سری و نه پایی | |||||
| از صحبت اختران صورت‌بین | خورشید صفت بمانده تنهایی | |||||
| هر روز ز تشنگی چو آتش | بی واسطه در کشیده دریایی | |||||
| هر سودایی که بیندم گوید | زین شیوه ندیده‌ایم سودایی | |||||
| گر بنشینم به نطق برخیزد | از نکته‌ی من به شهر غوغایی | |||||
| چون یکجایم نشسته نگذارند | هر ساعت از آن دوم به هر جایی | |||||
| زین واقعه‌ای که کس نشان ندهد | عطار نه عاقلی نه شیدایی | |||||