عطار (غزلیات)/سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید
سر زلف دلستانت به شکن دریغم آید | صفت بر چو سیمت به سمن دریغم آید | |||||
من تشنه زان نخواهم ز لب خوشت شرابی | که حلاوت لب تو به دهن دریغم آید | |||||
مرساد هیچ آفت به تن و به جانت هرگز | که به جان فسوس باشد که به تن دریغم آید | |||||
تن کشتگان خود را به میان خون رها کن | که چنان تنی درین ره به کفن دریغم آید | |||||
ز فرید مینیاید سخن لب تو گفتن | که لب شکر فشانت به سخن دریغم آید |