| | | | | | |
|
سر مویی سر عالم ندارم |
|
چه عالم چون سر خود هم ندارم |
|
|
چنان گم گشتهام از خویش رفته |
|
که گویی عمر جز یک دم ندارم |
|
|
ندارم دل بسی جستم دلم باز |
|
وگر دارم درین عالم ندارم |
|
|
چو دل را مینیابم ذرهای باز |
|
چرا خود را بسی ماتم ندارم |
|
|
بحمدالله که از بود و نبودم |
|
اگر شادی ندارم غم ندارم |
|
|
چه میگویم که مجروحم چنان سخت |
|
که در هر دو جهان مرهم ندارم |
|
|
جهانی راز دارم مانده در دل |
|
که را گویم چو یک محرم ندارم |
|
|
حریفی میکنم با هفت دریا |
|
ولیکن زور یک شبنم ندارم |
|
|
بسی گوهر دهد دریام هر دم |
|
ولی چون ناقصم محکم ندارم |
|
|
اگر یک گوهر آید قسم عطار |
|
به قدر از هر دو کونش کم ندارم |
|