| | | | | | |
|
سوختی جانم چه میسازی مرا |
|
بر سر افتادم چه میتازی مرا |
|
|
در رهت افتادهام بر بوی آنک |
|
بوک بر گیری و بنوازی مرا |
|
|
لیک میترسم که هرگز تا ابد |
|
بر نخیزم گر بیندازی مرا |
|
|
بندهی بیچاره گر میبایدت |
|
آمدم تا چارهای سازی مرا |
|
|
چون شدم پروانهی شمع رخت |
|
همچو شمعی چند بگدازی مرا |
|
|
گرچه با جان نیست بازی درپذیر |
|
همچو پروانه به جانبازی مرا |
|
|
تو تمامی من نمیخواهم وجود |
|
وین نمیباید به انبازی مرا |
|
|
سر چو شمعم بازبر یکبارگی |
|
تا کی از ننگ سرافرازی مرا |
|
|
دوش وصلت نیم شب در خواب خوش |
|
کرد هم خلوت به دمسازی مرا |
|
|
تا که بر هم زد وصالت غمزهای |
|
کرد صبح آغاز غمازی مرا |
|
|
چو ز تو آواز میندهد فرید |
|
تا دهی قرب هم آوازی مرا |
|