| | | | | | |
|
شادی به روزگار شناسندگان مست |
|
جانها فدای مرتبهی نیستان هست |
|
|
از ناز برکشیده کله گوشهی بلی |
|
در گوش کرده حلقه معشوقهی الست |
|
|
گاهی ز فخر تاج سر عالمی بلند |
|
گاهی ز فقر خاک ره این جهان پست |
|
|
دستار عقلشان کف طرار عشق برد |
|
بازار توبهشان شکن زلف لا شکست |
|
|
برخاستند از سر اسرار هر دو کون |
|
چون شاه عشق در دل ایشان فرو نشست |
|
|
زنجیر در میان و نمد دربرند از آنک |
|
مردی که راه فقر به سر برد حیدر است |
|
|
آنجا که پای جای ندارد فشرده پای |
|
وانجا که دست جای ندارد فشانده دست |
|
|
در قعر بحر نور فرو خورده غوطها |
|
وز شوق ذوق ملک عدم نیستی به هست |
|
|
عطار جام دولت ایشان به کف گرفت |
|
جاوید از آن شراب معطر بماند مست |
|