| | | | | | |
|
شمع رویت ختم زیبایی بس است |
|
عالمی پروانه سودایی بس است |
|
|
چشم بر روی تو دارم از جهان |
|
گر سوی من چشم بگشایی بس است |
|
|
گرچه رویت کس سر مویی ندید |
|
گر سر موییم بنمایی بس است |
|
|
من نمیدارم ز تو درمان طمع |
|
درد بر دردم گر افزایی بس است |
|
|
تا قیامت ذرهای اندوه تو |
|
مونس جانم به تنهایی بس است |
|
|
گر توانایی ندارم در رهت |
|
زاد راهم ناتوانایی بس است |
|
|
گر ز عشقت عافیت میپرسدم |
|
عافیت چکنم که رسوایی بس است |
|
|
دوش عشقش تاختن آورد و گفت |
|
از توام ای رند هرجایی بس است |
|
|
در قلندر چند قرایی کنی |
|
نقد جان در باز قرایی بس است |
|
|
هست زنار نفاقت چار کرد |
|
گر مسلمانی ز ترسایی بس است |
|
|
ختم کن اسرار گفتن ای فرید |
|
چون بسی گفتی ز گویایی بس است |
|