| | | | | | |
|
صبح از پرده به در میآید |
|
اثر آه سحر میآید |
|
|
یا کسی مشک ختن میبیزد |
|
یا نسیم گل تر میآید |
|
|
خیز ای ساقی و میده به صبوح |
|
که حریف چو شکر میآید |
|
|
پسری کز خط سبزش چو قلم |
|
دل عشاق به سر میآید |
|
|
ای پسر می ده و می نوش که عمر |
|
به سر تو که به سر میآید |
|
|
عمرت این یکدم حالی است تو را |
|
کیست ضامن که دگر میآید |
|
|
تویی و یکدم و آگاه نهای |
|
کز دگر دم چه خبر میآید |
|
|
لیک دانی تو که بی صد غم نیست |
|
هر دمی کان ز تو بر میآید |
|
|
سنگ بر بام فلک زن به صبوح |
|
که فلک بر تو به در میآید |
|
|
داد بستان ز جهانی که درو |
|
بهتر خلق بتر میآید |
|
|
در جهانی که همه بینمکی است |
|
قسم عطار جگر میآید |
|