عطار (غزلیات)/صبح بر افراخت علم ای غلام

by عطار

	صبح بر افراخت علم ای غلام			رنجه کن از لطف قدم ای غلام
	خیز که بشکفت گل و یاسمین			تا بنشینیم به هم ای غلام
	باده خوریم و ز جهان بگذریم			زانکه جهان شد چو ارم ای غلام
	بس که بریزد گل نازک ز باد			ما شده در خاک دژم ای غلام
	زین گذران عمر چه نازیم ما			زندگیی ماند و دو دم ای غلام
	پس چو چنین است یقین عمر خویش			چند گذاریم به غم ای غلام
	این همه خود بگذرد و جان و دل			وا رهد از جور و ستم ای غلام
	وقت درآمد که به پشتی تو			باز بر آریم شکم ای غلام
	آب نجوییم ز خضر ای پسر			جام نخواهیم ز جم ای غلام
	در نگر و خلق جهان را ببین			روی نهاده به عدم ای غلام
	چون همه در معرض محو آمدند			محو شوی زود تو هم ای غلام
	خود تو یقین دان که نیرزد ز مرگ			جمله جهان نیم درم ای غلام
	عاقبت الامر چو مرگ است راه			عمر تو چه بیش و چه کم ای غلام
	پس غم عطار درین وقت گل			دفع کن از می به کرم ای غلام