| | | | | | |
| |
صورت نبندد ای صنم، بی زلف تو آرام دل |
|
دل فتنه شد بر زلف تو، ای فتنه‌ی ایام دل |
|
| |
ای جان به مولای تو، دل غرقه‌ی دریای تو |
|
دیری است تا سودای تو، بگرفت هفت اندام دل |
|
| |
تا جان به عشقت بنده شد، زین بندگی تابنده شد |
|
تا دل ز نامت زنده شد، پر شد دو عالم نام دل |
|
| |
جانا دلم از چشم بد، نه هوش دارد نه خرد |
|
تا از شراب عشق خود، پر باده کردی جام دل |
|
| |
پیغامت آمد از دلم، کای ماه حل کن مشکلم |
|
کی خواهد آمد حاصلم، ای فارغ از پیغام دل |
|
| |
از رخ مه گردون تویی، وز لب می گلگون تویی |
|
کام دل من چون تویی، هرگز نیابم کام دل |
|
| |
ای همگنان را همدمی، شادی من از تو غمی |
|
عطار را در هر دمی، جانا تویی آرام دل |
|
