| | | | | | |
|
عاشقی نه دل نه دین میبایدش |
|
من چنینم چون چنین میبایدش |
|
|
هر کجا رویی چو ماه آسمان است |
|
پیش رویش بر زمین میبایدش |
|
|
زن صفت هرگز نبیند آستانش |
|
مرد جان در آستین میبایدش |
|
|
میکشد هر روز عاشق صد هزار |
|
این چه باشد بیش ازین میبایدش |
|
|
شادمانی از غرور است از غرور |
|
دایما اندوهگین میبایدش |
|
|
برهم افتاده هزاران عرش هست |
|
حجره از قلب حزین میبایدش |
|
|
در ره عشقش چو آتش گرم خیز |
|
زانکه آتش همنشین میبایدش |
|
|
سر گنج او به خامی کس نیافت |
|
سوز عشق و درد دین میبایدش |
|
|
آه سرد از نفس خام آید پدید |
|
آه گرم آتشین میبایدش |
|
|
آن امانت کان دو عالم برنتافت |
|
هست صد عالم امین میبایدش |
|
|
گنج عشقش گر ندیدی کور شو |
|
زانکه کوری راهبین میبایدش |
|
|
سر گنج او همه عالم پر است |
|
اهل آن گنج یقین میبایدش |
|
|
میتواند داد هر دم خرمنی |
|
لیک مرد خوشه چین میبایدش |
|
|
شرق تا غرب جهان خوان مینهد |
|
و از تو یک نان جوین میبایدش |
|
|
اوست شاه تاج بخش اما ایاز |
|
در میان پوستین میبایدش |
|
|
گنجها بخشید و از تو وام خواست |
|
تا شوی گستاخ این میبایدش |
|
|
امتحان را زلف هر دم کژ کند |
|
زانکه عاشق راستین میبایدش |
|
|
نه فلک فیروزهای از کان اوست |
|
وز دل تو یک نگین میبایدش |
|
|
دست کس بر دامن او کی رسد |
|
لیک خلقی در کمین میبایدش |
|
|
عاشقان را دست و پای از کار شد |
|
ای عجب مرد آهنین میبایدش |
|
|
آفتابی ای عجب با ما بهم |
|
جای چرخ چارمین میبایدش |
|
|
ذرهای را بار میندهد ولیک |
|
ذره ذره زیر زین میبایدش |
|
|
پای بگسل از دو عالم ای فرید |
|
کین قدر حبل المتین میبایدش |
|