| | | | | | |
|
عشق تو قلاوز جهان است |
|
سودای تو رهنمای جان است |
|
|
وصل تو خلاصهی وجود است |
|
درد تو دریچهی عیان است |
|
|
هاروت تو چاره ساز سحر است |
|
یاقوت تو مایهبخش جان است |
|
|
کس را ز دهان تو سخن نیست |
|
زان روی که نقطه گمان است |
|
|
تا بر دهنت نهادهام دل |
|
این تنگدلی من از آن است |
|
|
لعلت شکری است تنگ بر تنگ |
|
یعنی دل من بر آن دهان است |
|
|
کس بر کمرت میان ندیدست |
|
گرچه کمر تو را میان است |
|
|
تا ابروی چون کمانت دیدم |
|
صد گونه ز هم از آن کمان است |
|
|
چون ابروی توست چون کمانی |
|
چندین ز هم از چه در زبان است |
|
|
دندان تو مغز پستهی توست |
|
مغزی دیدی که استخوان است |
|
|
گفتی که دلت بسوز در عشق |
|
یعنی که سپند عاشقان است |
|
|
از دست تو دل چگونه سوزم |
|
چون پای غم تو در میان است |
|
|
یک ذره غم تو خوشتر آید |
|
از هر شادی که در جهان است |
|
|
آن درد که در دل من از توست |
|
هر وصف که گویمش نه آن است |
|
|
در روی من شکسته دل خند |
|
گر موجب خنده زعفران است |
|
|
در کار عقوبت تو عطار |
|
چون ممتحنی در امتحان است |
|