| | | | | | |
|
عشق جانی داد و بستد والسلام |
|
چند گویی آخر از خود والسلام |
|
|
تو چنان انگار کاندر راه عشق |
|
یک نفس بود این شد آمد والسلام |
|
|
شیشهای اندر دمید استاد کار |
|
بعد از آنش بر زمین زد والسلام |
|
|
گر تو اینجا ره بری با اصل کار |
|
رو که نبود چون تو بخرد والسلام |
|
|
ور بماند جان تو دربند خویش |
|
جان تو نانی نیرزد والسلام |
|
|
خلق را چون نیست بویی زین حدیث |
|
از یکی درگیر تا صد والسلام |
|
|
هر که را این ذوق نبود مردهای است |
|
گر همه نیک است و گر بد والسلام |
|
|
عشق باید کز تو بستاند تورا |
|
چون تورا از خویش بستد والسلام |
|
|
عشق نبود آن که بنویسد قلم |
|
وانچه برخوانی ز کاغذ والسلام |
|
|
عشق دریایی است چون غرقت کند |
|
آن زمان عشق از تو زیبد والسلام |
|
|
ناخوشت میآید اما چون کنم |
|
عشق نبود در خوش آمد والسلام |
|
|
جان عطار از سپاه سر عشق |
|
در دو عالم شد سپهبد والسلام |
|