| | | | | | |
| |
عقل مست لعل جان افزای توست |
|
دل غلام نرگس رعنای توست |
|
| |
نیکویی را در همه روی زمین |
|
گر قبایی هست بر بالای توست |
|
| |
چون کسی را نیست حسن روی تو |
|
سیر مهر و مه به حسن رای توست |
|
| |
نور ذره ذره بخش هر دو کون |
|
آفتاب طلعت زیبای توست |
|
| |
در جهان هرجا که هست آرایشی |
|
پرتو از روی جهان‌آرای توست |
|
| |
تا رخت شد ملک‌بخش هر دو کون |
|
مالک الملک جهان مولای توست |
|
| |
خون اگر در آهوی چین مشک شد |
|
هم ز چین زلف عنبرسای توست |
|
| |
گرچه آب خضر جام جم بشد |
|
تشنه‌ی جام جهان افزای توست |
|
| |
خلق عالم در رهت سر باختند |
|
ور کسی را هست سر همپای توست |
|
| |
آسمان سر بر زمین هر جای تو |
|
در طواف عشق یک یک جای توست |
|
| |
آفتاب بی سر و بن ذره‌وار |
|
این چنین سرگشته در سودای توست |
|
| |
این جهان و آن جهان و هرچه هست |
|
شبنمی لب تشنه از دریای توست |
|
| |
چون به جز تو در دو عالم نیست کس |
|
در دو عالم کیست کوهمتای توست |
|
| |
هر که را هر ذره‌ای چشمی شود |
|
هم گر انصاف است نابینای توست |
|
| |
گر فرید امروز چون شوریده‌ای است |
|
عاقل خلق است چون شیدای توست |
|
