| | | | | | |
|
ما بار دگر گوشهی خمار گرفتیم |
|
دادیم دل از دست و پی یار گرفتیم |
|
|
دعوی دو کون از دل خود دور فکندیم |
|
پس در ره جانان پی اسرار گرفتیم |
|
|
از هر دو جهان مهر یکی را بگزیدیم |
|
و از آرزوی او کم اغیار گرفتیم |
|
|
گفتند خودی تو درین راه حجاب است |
|
ترک خودی خویش به یکبار گرفتیم |
|
|
ای بس که چو پروانهی پر سوخته از شمع |
|
در کوی رجا دامن پندار گرفتیم |
|
|
از کعبهی جان چون که ندیدیم نشانی |
|
از کعبهی ظاهر ره خمار گرفتیم |
|
|
از خرقه و تسبیح چو جز نام ندیدیم |
|
چه خرقه چه تسبیح که زنار گرفتیم |
|
|
زین دین به تزویر چو دل خیره فروماند |
|
اندر ره دین شیوهی کفار گرفتیم |
|
|
چون هرچه جز او هست درین راه حجاب است |
|
پس ما به یقین مذهب عطار گرفتیم |
|