| | | | | | |
|
مرا با عشق تو جان درنگنجد |
|
چه از جان به بود آن درنگنجد |
|
|
نه کفرم ماند در عشقت نه ایمان |
|
که اینجا کفر و ایمان درنگنجد |
|
|
چنان عشق تو در دل معتکف شد |
|
که گر مویی شود جان درنگنجد |
|
|
چه میگویم که طوفانی است عشقت |
|
به چشم مور طوفان درنگنجد |
|
|
اگر یک ذره عشقت رخ نماید |
|
به صحن صد بیابان درنگنجد |
|
|
اگر یوسف برون آید ز پرده |
|
به قعر چاه و زندان درنگنجد |
|
|
چون دردت هست منوازم به درمان |
|
که با درد تو درمان درنگنجد |
|
|
دلا آنجا که جانان است ره نیست |
|
که آنجا غیر جانان درنگنجد |
|
|
تو چون ذره شو آنجا زانکه آنجا |
|
به جز خورشید رخشان درنگنجد |
|
|
اگر فانی نگردد جان عطار |
|
در آن خلوتگه آسان درنگنجد |
|