| | | | | | |
|
مرکب لنگ است و راه دور است |
|
دل را چکنم که ناصبور است |
|
|
این راه پریدنم خیال است |
|
وین شیوه گرفتنم غرور است |
|
|
صد قرن چو باد اگر بپویم |
|
هم باد بود که یار دور است |
|
|
با این همه گر دمی برآرم |
|
بی او همه فسق یا فجور است |
|
|
دانی تو که سر کافری چیست |
|
آن دم که همی نه در حضور است |
|
|
بی او نفسی مزن که ناگاه |
|
تیغت زند او که بس غیور است |
|
|
بگذر ز رجا و خوف کینجا |
|
چه جای خیال نار و نور است |
|
|
جایی است که صد جهان اگر نیست |
|
ور هست نه ماتم و نه سور است |
|
|
مردی که بدین صفت رسیده است |
|
دایم هم ازین صفت نفور است |
|
|
همچون دریا بود که پیوست |
|
لب خشک بماند از قصور است |
|
|
این حرف ز بی نهایتی رفت |
|
چون زین بگذشت زرق و زور است |
|
|
یک ذرهگی فرید اینجا |
|
بالای هزار خلد و حور است |
|