عطار (غزلیات)/مسلمانان من آن گبرم که دین را خوار میدارم
مسلمانان من آن گبرم که دین را خوار میدارم | مسلمانم همی خوانند و من زنار میدارم | |||||
طریق صوفیان ورزم، ولیکن از صفا دورم | صفا کی باشدم چون من سر خمار میدارم | |||||
ببستم خانقه را در، در میخانه بگشودم | ز می من فخر میگیرم ز مسجد عار میدارم | |||||
چو یار اندر خرابات است من اندر کعبه چون باشم | خراباتی صفت خود را ز بهر یار میدارم | |||||
به گرد کوی او هر شب بدان امید چون عطار | مگر بنوازدم یاری خروش زار میدارم |