عطار (غزلیات)/من پای همی ز سر نمی‌دانم

by عطار

	من پای همی ز سر نمی‌دانم			او را دانم دگر نمی‌دانم
	چندان می عشق یار نوشیدم			کز میکده ره بدر نمی‌دانم
	جایی که من اوفتاده‌ام آنجا			از هیچ وجود اثر نمی‌دانم
	گر صد ازل و ابد به سر آید			از موضع خود گذر نمی‌دانم
	جز بی جهتی نشان نمی‌یابم			جز بی صفتی خبر نمی‌دانم
	مرغی عجبم زبس که پریدم			گم گشتم و بال و پر نمی‌دانم
	این حال چو هیچکس نمی‌داند			من معذورم اگر نمی‌دانم
	بگرفت دلم ز دانم و دانم			تا کی دانم مگر نمی‌دانم
	چون قاعده‌ی وجود بر هیچ است			یک قاعده معتبر نمی‌دانم
	جنبش ز هزار گونه می‌بینم			یک جنبش جانور نمی‌دانم
	آن چیست که خلق ازوست جنبنده			کو علم چو این قدر نمی‌دانم
	با خلق مرا چکار چون خود را			گم کردم و پا و سر نمی‌دانم
	با آنکه فرید پست گشت این جا			زین پست بلندتر نمی‌دانم