| | | | | | |
|
نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم |
|
به کسم مکن حواله که به جز تو کس ندارم |
|
|
منم و هزار حسرت که در آرزوی رویت |
|
همه عمر من برفت و بنرفت هیچ کارم |
|
|
اگر به دستگیری بپذیری اینت منت |
|
واگر نه رستخیزی ز همه جهان برآرم |
|
|
چه کمی درآید آخر به شرابخانهی تو |
|
اگر از شراب وصلت ببری ز سر خمارم |
|
|
چو نیم سزای شادی ز خودم مدار بی غم |
|
که درین چنین مقامی غم توست غمگسارم |
|
|
ز غم تو همچو شمعم که چو شمع در غم تو |
|
چو نفس زنم بسوزم چو بخندم اشکبارم |
|
|
چو زکار شد زبانم بروم به پیش خلقی |
|
غم تو به خون دیده همه بر رخم نگارم |
|
|
ز توام من آنچه هستم که تو گرنهای نیم من |
|
که تویی که آفتابی و منم که ذرهوارم |
|
|
اگر از تو جان عطار اثر کمال یابد |
|
منم آنکه از دو عالم به کمال اختیارم |
|