| | | | | | |
| |
نه یار هرکسی را رخسار می‌نماید |
|
نه هر حقیر دل را دیدار می‌نماید |
|
| |
در آرزوی رویش در خاک خفت و خون خور |
|
کان ماه‌روی رخ را دشوار می‌نماید |
|
| |
بر چار سوی دعوی از بی‌نیازی خود |
|
سرهای سرکشان بین کز دار می‌نماید |
|
| |
سلطان غیرت او خون همه عزیزان |
|
بر خاک اگر بریزد بس خوار می‌نماید |
|
| |
گر مرد ره نه‌ای تو بر بوی گل چه پویی |
|
رو باز گرد کین ره پر خار می‌نماید |
|
| |
زنهار تا بپویی بی رهبری درین ره |
|
زیرا که این بیابان خون‌خوار می‌نماید |
|
| |
گر مردیی نداری پرهیز کن که چون تو |
|
سرگشتگان گمره بسیار می‌نماید |
|
| |
در راه کفر و ایمان مرد آن بود که خود را |
|
دایم چنانکه باشد در کار می‌نماید |
|
| |
در کار اگر تمامی در نه قدم درین ره |
|
کاحوال ناتمامان بس زار می‌نماید |
|
| |
کو آتشی که بر وی این خرقه را بسوزم |
|
کین خرقه در بر من زنار می‌نماید |
|
| |
اندر میان غفلت در خواب شد دل من |
|
کو هیچ دل که یک دم بیدار می‌نماید |
|
| |
جمله ز خود نمایی اندر نفاق مستند |
|
کو عاشقی که در دین هشیار می‌نماید |
|
| |
در بند دین و دنیی لیکن نه دین و دنیی |
|
سرگشته روزگاری عطار می‌نماید |
|
