| | | | | | |
| |
هر دمم در امتحان چندی کشی |
|
دامنم در خون جان چندی کشی |
|
| |
مهربان خویشتن گفتم تو را |
|
کینه‌ی آن هر زمان چندی کشی |
|
| |
همچو خاکم بر زمین افتاده خوار |
|
سر ز من بر آسمان چندی کشی |
|
| |
چون جهان سر بر خطت دارد مدام |
|
چون قلم خط بر جهان چندی کشی |
|
| |
در غمت چون با کناری رفته‌ام |
|
تو به زورم در میان چندی کشی |
|
| |
بر تو دارم چشم از روی جهان |
|
بر من از مژگان سنان چندی کشی |
|
| |
همچو شمعی سر نهادم در میان |
|
بر سرم تیغ از میان چندی کشی |
|
| |
پیشکش می‌سازمت گلگون اشک |
|
رخش کبرت را عنان چندی کشی |
|
| |
چون سپر بفکندم و بگریختم |
|
تو به کین من کمان چندی کشی |
|
| |
کینت از صد مهر خوشتر آیدم |
|
کین ز چون من مهربان چندی کشی |
|
| |
بر سرم آمد لاشه‌ی صبرم ز عجز |
|
تنگ اسب امتحان چندی کشی |
|
| |
بس سبک دل گشتی از عشق ای فرید |
|
جان بده بار گران چندی کشی |
|
