| | | | | | |
|
هر روز ز دلتنگی جایی دگرم بینی |
|
هر لحظه ز بی صبری شوریده ترم بینی |
|
|
در عشق چنان دلبر جان بر لب و لب برهم |
|
گه نعرهزنم یابی گه جامهدرم بینی |
|
|
در دایرهی گردون گر در نگری در من |
|
چون دایرهای گردان بی پای و سرم بینی |
|
|
چندان که درین دریا میجویم و میپویم |
|
از آتش دل هر دم لبخشکترم بینی |
|
|
از بسکه به سرگشتم چون چرخ فلک بر سر |
|
چون چرخ فلک دایم زیر و زبرم بینی |
|
|
در ره گذرت جانا با خاک شدم یکسان |
|
تا بو که برون آیی بر رهگذرم بینی |
|
|
بر خاک درت زانم تا گر ز سر خشمی |
|
بر بنده بدر آیی بر خاک درم بینی |
|
|
نی نی که نمیخوام کز من اثری ماند |
|
آن به که درین وادی رفته اثرم بینی |
|
|
تا در ره تو مویی هستیم بود باقی |
|
صد پرده از آن مویی پیش نظرم بینی |
|
|
چون شمع سحرگاهی میسوزم و میگریم |
|
چون صبح برآ آخر تا یک سحرم بینی |
|
|
در ماتم هجر تو از بس که کنم نوحه |
|
زیر بن هر مویی صد نوحه گرم بینی |
|
|
گر آب خورم روزی صد کوزه بگریم خون |
|
گر قوت خورم یک شب خون جگرم بینی |
|
|
خاک است مرا بستر خشت است مرا بالین |
|
ور هیچ نخفتم من خوابی دگرم بینی |
|
|
خون جگر عطار خورد این تن و خفت ای جان |
|
برخیز و بیا آخر تا خواب و خورم بینی |
|