| | | | | | |
| |
هر شبی وقت سحر در کوی جانان می‌روم |
|
چون ز خود نامحرمم از خویش پنهان می‌روم |
|
| |
چون حجابی مشکل آمد عقل و جان در راه او |
|
لاجرم در کوی او بی عقل و بی جان می‌روم |
|
| |
همچو لیلی مستمندم در فراقش روز و شب |
|
همچو مجنون گرد عالم دوست جویان می‌روم |
|
| |
هر سحر عنبر فشاند زلف عنبر بار او |
|
من بدان آموختم وقت سحر زان می‌روم |
|
| |
تا بدیدم زلف چون چوگان او بر روی ماه |
|
در خم چوگان او چون گوی گردان می‌روم |
|
| |
ماه رویا در من مسکین نگر کز عشق تو |
|
با دلی پر خون به زیر خاک حیران می‌روم |
|
| |
ذره ذره زان شدم تا پیش خورشید رخش |
|
همچو ذره بی سر و تن پای کوبان می‌روم |
|
| |
چون بیابانی نهد هر ساعتی در پیش من |
|
من چنین شوریده دل سر در بیابان می‌روم |
|
| |
تا کی ای عطار از ننگ وجود تو مرا |
|
کین زمان از ننگ تو با خاک یکسان می‌روم |
|
