| | | | | | |
|
هر شور وشری که در جهان است |
|
زان غمزهی مست دلستان است |
|
|
گفتم لب اوست جان، خرد گفت |
|
جان چیست مگو چه جای جان است |
|
|
وصفش چه کنی که هرچه گویی |
|
گویند مگو که بیش از آن است |
|
|
غمهاش به جان اگر فروشند |
|
میخر که هنوز رایگان است |
|
|
در عشق فنا و محو و مستی |
|
سرمایهی عمر جاودان است |
|
|
در عشق چو یار بی نشان شو |
|
کان یار لطیف بینشان است |
|
|
تو آینهی جمال اویی |
|
و آیینهی تو همه جهان است |
|
|
ای ساقی بزم ما سبکخیز |
|
میده که سرم ز می گران است |
|
|
در جام جهان نمای ما ریز |
|
آن باده که کیمیای جان است |
|
|
ای مطرب ساده ساز بنواز |
|
کامشب شب بزم عاشقان است |
|
|
از رفته و نامده چه گویم |
|
چون حاصل عمرم این زمان است |
|
|
ما را سر بودن جهان نیست |
|
ما را سر یار مهربان است |
|
|
این کار نه کار توست خاموش |
|
کین راه به پای رهروان است |
|
|
کاری است بزرگ راه عطار |
|
وین کار نه بر سر زبان است |
|