| | | | | | |
|
هر که دایم نیست ناپروای عشق |
|
او چه داند قیمت سودای عشق |
|
|
عشق را جانی بباید بیقرار |
|
در میان فتنه سر غوغای عشق |
|
|
جمله چون امروز در خود ماندهاند |
|
کس چه داند قیمت فردای عشق |
|
|
دیدهای کو تا ببیند صد هزار |
|
واله و سرگشته در صحرای عشق |
|
|
بس سر گردنکشان کاندر جهان |
|
پست شد چون خاک زیرپای عشق |
|
|
در جهان شوریدگان هستند و نیست |
|
هر که او شوریده شد شیدای عشق |
|
|
چون که نیست از عشق جانت را خبر |
|
کی بود هرگز تو را پروای عشق |
|
|
عاشقان دانند قدر عشق دوست |
|
تو چه دانی چون نهای دانای عشق |
|
|
چشم دل آخر زمانی باز کن |
|
تا عجایب بینی از دریا عشق |
|
|
در نشیب نیستی آرام گیر |
|
تا برآرندت به سر بالای عشق |
|
|
خیز ای عطار و جان ایثار کن |
|
زانکه در عالم تویی مولای عشق |
|