| | | | | | |
| |
هر گدایی مرد سلطان کی شود |
|
پشه‌ای آخر سلیمان کی شود |
|
| |
نی عجب آن است کین مرد گدا |
|
چون که سلطان نیست سلطان کی شود |
|
| |
بس عجب کاری است بس نادر رهی |
|
این چو عین آن بود آن کی شود |
|
| |
گر بدین برهان کنی از من طلب |
|
این سخن روشن به برهان کی شود |
|
| |
تا نگردی از وجود خود فنا |
|
بر تو این دشوار آسان کی شود |
|
| |
گفتمش فانی شو و باقی تویی |
|
هر دو یکسان نیست یکسان کی شود |
|
| |
گرچه هم دریای عمان قطره‌ای است |
|
قطره‌ای دریای عمان کی شود |
|
| |
گر کسی را دیده دریابین نشد |
|
قطره‌بین باشد مسلمان کی شود |
|
| |
تا نگردد قطره و دریا یکی |
|
سنگ کفرت لعل ایمان کی شود |
|
| |
جمله یک خورشید می‌بینم ولیک |
|
می‌ندانم بر تو رخشان کی شود |
|
| |
هر که خورشید جمال او ندید |
|
جان‌فشان بر روی جانان کی شود |
|
| |
صد هزاران مرد می‌بینم ز عشق |
|
منتظر بنشسته تا جان کی شود |
|
| |
چند اندایی به گل خورشید را |
|
گل بدین درگه نگهبان کی شود |
|
| |
از کفی گل کان وجود آدم است |
|
آن چنان خورشید پنهان کی شود |
|
| |
گر به کلی برنگیری گل ز راه |
|
پای در گل ره به پایان کی شود |
|
| |
نه چه می‌گویم تو مرد این نه‌ای |
|
هر صبی رستم به دستان کی شود |
|
| |
کی توانی شد تو مرد این حدیث |
|
هر مخنث مرد میدان کی شود |
|
| |
تا نباشد همچو موسی عاشقی |
|
هر عصا در دست ثعبان کی شود |
|
| |
عمرت ای عطار تاوان کرده‌ای |
|
بر تو آن خورشید تابان کی شود |
|
