| | | | | | |
|
واقعهی عشق را نیست نشانی پدید |
|
واقعهای مشکل است بسته دری بی کلید |
|
|
تا تو تویی عاشقی از تو نیاید درست |
|
خویش بباید فروخت عشق بباید خرید |
|
|
پی نبری ذرهای زانچه طلب میکنی |
|
تا نشوی ذرهوار زانچه تویی ناپدید |
|
|
واقعهای بایدت تا بتوانی شنید |
|
حوصلهای بایدت تا بتوانی چشید |
|
|
تا بنبینی جمال عشق نگیرد کمال |
|
تا شنوی حسب حال راست بباید شنید |
|
|
کار کن ار عاشقی بار کش ار مفلسی |
|
زانکه بدین سرسری یار نگردد پدید |
|
|
سوخته شو تا مگر در تو فتد آتشی |
|
کاتش او چون بجست سوخته را بر گزید |
|
|
درد نگر رنج بین کانچه همی جستهام |
|
راست که بنمود روی عمر به پایان رسید |
|
|
راست که سلطان عشق خیمه برون زد ز جان |
|
یار در اندر شکست عقل دم اندر کشید |
|
|
هر تر و خشکم که بود پاک به یکدم بسوخت |
|
پرده ز رخ برگرفت پردهی ما بر درید |
|
|
ای دل غافل مخسب خیز که معشوق ما |
|
در بر آن عاشقان پیش ز ما آرمید |
|
|
تا دل عطار گشت بلبل بستان درد |
|
هر دمش از عشق یار تازه گلی بشکفید |
|