| | | | | | |
| |
چند جویی در جهان یاری ز کس |
|
یک کست در هر دو عالم یار بس |
|
| |
تو چو طاوسی بدین ره در خرام |
|
کاندرین ره کم نیایی از مگس |
|
| |
مرد باش و هر دو عالم ده طلاق |
|
پای در نه زانکه داری دست رس |
|
| |
گر برآری یک نفس بی عشق او |
|
از تو با حضرت بنالد آن نفس |
|
| |
هر نفس سرمایه‌ی صد دولت است |
|
تا کی اندر یک نفس چندین هوس |
|
| |
سرنگونساری تو از حرص توست |
|
باز کش آخر عنان را باز پس |
|
| |
تا ز دانگی دوست تر داری دودانگ |
|
نیستی تو این سخن را هیچ کس |
|
| |
گر گهر خواهی به دریا شو فرو |
|
بر سر دریا چه گردی همچو خس |
|
| |
بر در او گر نداری حرمتی |
|
چون توانی رفت راه پر عسس |
|
| |
چون تو ای عطار حرمت یافتی |
|
بر سر افلاک تازانی فرس |
|
