| | | | | | |
|
گاه لاف از آشنایی میزنیم |
|
گه غمش را مرحبایی میزنیم |
|
|
همچو چنگ از پردهی دل زار زار |
|
در ره عشقش نوایی میزنیم |
|
|
از دم ما می بسوزد عالمی |
|
آخر این دم ما ز جایی میزنیم |
|
|
ما مسیم و این نفسهای به درد |
|
بر امید کیمیایی میزنیم |
|
|
روز و شب بر درگه سلطان جان |
|
تا ابد کوس وفایی میزنیم |
|
|
پادشاهانیم و ما را ملک نیست |
|
لاجرم دم با گدایی میزنیم |
|
|
ما چو بیکاریم کار افتاده را |
|
بر طریق عشق رایی میزنیم |
|
|
خوان کشیدیم و دری کردیم باز |
|
سالکان را الصلایی میزنیم |
|
|
نیستان را قوت هستی میدهیم |
|
خویشبینان را قفایی میزنیم |
|
|
اندرین دریا که عالم غرق اوست |
|
بی دل و جان دست و پایی میزنیم |
|
|
ماجرای عشق از عطار جو |
|
تا نفس از ماجرایی میزنیم |
|