| | | | | | |
|
گر مرد راه عشقی ره پیش بر به مردی |
|
ورنه به خانه بنشین چه مرد این نبردی |
|
|
درمان عشق جانان هم درد اوست دایم |
|
درمان مجوی دل را گر زنده دل به دردی |
|
|
گفتی به ره سپردن گردی برآرم از ره |
|
نه هیچ ره سپردی نه هیچ گرد کردی |
|
|
گرچه ز قوت دل چون کوه پایداری |
|
در پیش عشق سرکش چون پیش باد گردی |
|
|
مردان مرد اینجا در پرده چون زنانند |
|
تو پیش صف چه آیی چون نه زنی نه مردی |
|
|
مردان هزار دریا خوردند و تشنه مردند |
|
تو مست از چه گشتی چون جرعهای نخوردی |
|
|
گر سالها به پهلو میگردی اندرین ره |
|
مرتد شوی اگر تو یک دم ملول گردی |
|
|
باید که هر دو عالم یک جزء جانت آید |
|
گر تو به جان کلی در راه عشق فردی |
|
|
بگذر ز راه دعوی در جمع اهل معنی |
|
مرهم طلب ازیشان گر یار سوز و دردی |
|
|
عطار اگر بهکلی از خود خلاص یابد |
|
یک جزو جانش آید نه چرخ لاجوردی |
|