| | | | | | |
| |
گر یک شکر از لعلت در کار کنی حالی |
|
صد کافر منکر را دین‌دار کنی حالی |
|
| |
ور زلف پریشان را درهم فکنی حلقه |
|
تسبیح همه مردان زنار کنی حالی |
|
| |
روزی که ز گلزاری بی روی تو گل چینم |
|
گلزار ز چشم من گلزار کنی حالی |
|
| |
چون دیده‌ی من هر دم گلبرگ رخت بیند |
|
از ناوک مژگانش پر خار کنی حالی |
|
| |
صد گونه جفا داری چون روی مرا بینی |
|
بر من به جوانمردی ایثار کنی حالی |
|
| |
صد بلعجبی دانی کابلیس نداند آن |
|
ما را چو زبون بینی در کار کنی حالی |
|
| |
بردی دلم از من جان چون با تو کنم دعوی |
|
خود را عجمی سازی انکار کنی حالی |
|
| |
چون صبح صبا زان‌رو در خاک کفت مالد |
|
کز بوی سر زلفش عطار کنی حالی |
|
