| | | | | | |
|
یک حاجتم ز وصل میسر نمیشود |
|
یک حجتم ز عشق مقرر نمیشود |
|
|
کارم درافتاد ولیکن به یل برون |
|
کاری چنین به پهلوی لاغر نمیشود |
|
|
زین شیوه آتشی که مرا در دل اوفتاد |
|
اشکم عجب بود اگر اخگر نمیشود |
|
|
یا اشک گرمم از دم سردم فسرده شد |
|
زان خشک گشت ای عجب و تر نمیشود |
|
|
پا و سرم ز دست شد و خون دل هنوز |
|
از پای می درآیم و با سر نمیشود |
|
|
نی نی که خون دل به سر آمد ز روی من |
|
از سیل اشک سرخ مزعفر نمیشود |
|
|
چون بحر خوف موت نهنگ فلک فتاد |
|
بحری که سالکیش شناور نمیشود |
|
|
تن دردهم به قهر چو دانم که با فلک |
|
یک کارم از هزار میسر نمیشود |
|
|
صافی چه خواهم از کف ساقی چرخ از آنک |
|
صافی نمیدهد که مکدر نمیشود |
|
|
از جای میبرد همه کس را فلک ولی |
|
هرگز ز جای خویش فراتر نمیشود |
|
|
گر پی کند معاینه اختر هزار را |
|
عطار یکدم از پی اختر نمیشود |
|