آبخور (āb-xor) ا. پ. نصیب و قسمت. و طالع نیکو. و جلال. و هستی. و ظرف آبخوری. و کنار رودخانه و سرچشمهای که مردمان و جانوران از آنجا آب بردارند و خورند. و یک جرعه آب و دریاچه و تاب. و سرچشمه.
