فرهنگ نفیسی/آبله گاوی
آبله گاوی (ābele-gāvi) پ. ناخوشی مخصوص بمادۀ گاو و مسری. و رطوبت محتوی در طاولهای آبله گاوی را گرفته در انسان جهت احتراز از بروز آبله وارد می‌کنند و یکی از دانشمندان انگلیسی ژنر نام در سال ۱۲۱۱ هجری کشف این مسئله نمود (طبیب انگلیسی ادوارد ژنر کاشف واکسین متولد در برکلی بسال ۱۷۴۹ و متوفی در ۱۸۲۳). در صورتیکه طفل سالم بود لازمست از ماه دوم تولد تا ماه چهارم آبلۀ گاوی را در آن بکوبند و معمول همۀ ملل فرنگ است که هر هفت سال یک مرتبه این عمل را در شخص تجدید می کنند و باید در دست هرکس شهادتنامۀ طبیبی که آبلۀ او را کوبیده است باشد.