| | | | | | |
|
آشوب شهر طلعت زیبای او بود |
|
زنجیر عقل جعد چلیپای او بود |
|
|
ما و دلی که خسته تیر بلای عشق |
|
ما و سری که بر سر سودای او بود |
|
|
بالای او مرا به بلا کرد مبتلا |
|
یعنی بلا نتیجهی بالای او بود |
|
|
بر خاک پای ماه من ار سر نسوده مهر |
|
پس چارمین سپهر چرا جای او بود |
|
|
هشیاریش محال بود روز رستخیز |
|
هر کس که مست نرگس شهلای او بود |
|
|
روزی که پاره میشود از هم طناب عمر |
|
امید من به زلف سمن سای او بود |
|
|
هر سر سزای افسر زرین نمیشود |
|
الا سری که خاک کف پای او بود |
|
|
هر جا حدیث چشمه کوثر شنیدهای |
|
افسانهای ز لعل شکرخای او بود |
|
|
هر انجمن که جلوهی فردوس دیدهای |
|
دیباچهای ز روی دل آرای او بود |
|
|
دانی قیامت از چه ندارد سر قیام |
|
در انتظار قامت رعنای او بود |
|
|
شد روشنم ز نظم فروغی که بر فلک |
|
خورشید یک فروغ ز سیمای او بود |
|