| | | | | | |
|
آن که در عشق سزاوار سر دار نشد |
|
هرگز از حالت منصور خبردار نشد |
|
|
نقشی از پرده ایجاد پدیدار نشد |
|
کز تماشای رخت صورت دیوار نشد |
|
|
آن که بوسید لب نوش تو شکر نچشید |
|
وان که خسبید در آغوش تو بیدار نشد |
|
|
طرب انگیز گلی در همه گلزار نرست |
|
که به سودای غمت بر سر بازار نشد |
|
|
مو به مو حال پراکنده دلان کی داند |
|
آن که در حلقه موی تو گرفتار نشد |
|
|
هر چه گفتند مکرر همه در گوش آمد |
|
بجز از نکتهی توحید که تکرار نشد |
|
|
گر نگفتم غم دیرینهی دل معذورم |
|
که میان من و او فرصت گفتار نشد |
|
|
آن که نوشید شراب از قدح ساقی ما |
|
مست گردید بدان گونه که هشیار نشد |
|
|
آن که در جمع خرابات نشینان ننشست |
|
در حرم خانهی حق محرم اسرار نشد |
|
|
زلف شاهد ز سر طعنه به زاهد میگفت |
|
حیف از آن رشته تسبیح که زنار نشد |
|
|
هر که را خون دل از دیده فروغی نچکید |
|
قابل دیدن آن مشرق انوار نشد |
|