| | | | | | |
|
ای آب زندگانی یک نکته از دهانت |
|
تا چند رحمتی نیست بر حال تشنگانت |
|
|
دردا که بر لب آید جانم ز تشنه کامی |
|
وآب حیات دارد لعل گهرفشانت |
|
|
با من مکن مدارا اکنون که در محبت |
|
شد رازم آشکارا از غفرهی نهانت |
|
|
ای بوستان خوبی خارم ز بینوایی |
|
بگذار تا بچینم برگی ز بوستانت |
|
|
هرگز کسی نیاید غیر از تو در خیالم |
|
تا کیست در خیالت یا چیست در کمانت |
|
|
بخت ار مدد نماید ای ترک سخت بازو |
|
هم میخورم خدنگت، هم میکشم کمانت |
|
|
مفتون تست خلقی الحق که میتوان گفت |
|
هم آفت زمینت هم فتنهی دهانت |
|
|
تا کی حدیث واعظ از هول رستخیز است |
|
برخیز تا ببیند بالای دل ستانت |
|
|
چشم از دو کون پوشم گر اوفتد به دستم |
|
یا طرف آستینت یا خاک آستانت |
|
|
گر پرده بر گشایی از این طرب فروغی |
|
اول نظر نماید جان را فدای جانت |
|