| | | | | | |
|
ای خط تو را دایرهی حسن مسلم |
|
وی نور رخت برده دل از نیر اعظم |
|
|
هم خیره ز انوار رخت موسی عمران |
|
هم زنده به انفاس خوشت عیسی مریم |
|
|
هم منظر زیبای تو مهری است منور |
|
هم پیکر مطبوع تو روحی است مجسم |
|
|
هم فتنهی مردم شدی از نرگس پر فن |
|
هم عقده به دلها زدی از سنبل پر خم |
|
|
هم کاستهی درد تو فارغ نه مداوا |
|
هم سوختهی داغ تو آسوده ز مرهم |
|
|
افراختی از قامت خود رایت خوبی |
|
آویختی از طرهی خود ... پرچم |
|
|
بی رایحهی سنبل مشکین تو هرگز |
|
خوش بو نشود مجمع ارواح مکرم |
|
|
هر کس که ز کیفیت چشم تو خبر شد |
|
از خود خبرش نیست نه از کیف و نه از کم |
|
|
تو قبلهی عشاق رخت کعبهی مقصود |
|
وان خال و زنخدان حجرالاسود و زمزم |
|
|
گر طاق دو ابروی تو منظور نبودی |
|
مسجود ملایک نشدی قالب آدم |
|
|
زان کرده دلش را به تو تسلیم فروغی |
|
زیرا که به خوبی تویی امروز مسلم |
|