| | | | | | |
| |
ای ز رخت صبح و شام کاسته شمس و قمر |
|
شاهد شیرین کلام، خسرو فرخ سیر |
|
| |
ای لب عشاق تو، بوسه‌زن ساق تو |
|
سینه‌ی مشتاق تو، تیر بلا را سپر |
|
| |
کوی تو ای دلبرا، کعبه‌ی اهل صفا |
|
روی تو ای خوش لقا، قبله‌ی اهل نظر |
|
| |
سنبلت ای گل عذار، بر سر نسرین گذار |
|
هم طبق گل بیار، هم رمق دل ببر |
|
| |
زلف زره‌پوش تو، درع برو دوش تو |
|
کوته از آغوش تو دست قضا و قدر |
|
| |
چاک گریبان تو، صحن گلستان تو |
|
سنبل پیچان تو، چنبر باد سحر |
|
| |
ذکر تو کام زبان، فکر تو روح و روان |
|
داغ تو بهتر ز جان، داد تو خوش‌تر ز سر |
|
| |
مشک‌تر از روی تو، ریخته در کوی تو |
|
در هوس بوی تو، شهری خونین جگر |
|
| |
چند ز آهوی چین، دم زنی ای هم نشین |
|
چشم سیاهش ببین، روز فروغی نگر |
|
