| | | | | | |
|
ای پیک سحرگاهی پیغامی از و سرکن |
|
ور تنگ شکر خواهی این نکته مکرر کن |
|
|
گفتی که بکش دامان از خاک در جانان |
|
سر پیچم از این فرمان، فرمایش دیگر کن |
|
|
خواهی نخوری یک جو خون از فلک کج رو |
|
هم بنده ساقی شو، هم خدمت ساغر کن |
|
|
ای از همه خوبان به، شکر کش و فرمان ده |
|
هم پای به میدان نه، هم دست به خنجر کن |
|
|
تو لعبت حوری وش، زان روی دلت دلکش |
|
خط بر در جنت کش، خون در دل کوثر کن |
|
|
با غمزهی غارتگر ترکانه درآ از در |
|
هم خانه به یغما بر، هم شهر مسخر کن |
|
|
تیر ستمت خوردم، بار المت بردم |
|
یعنی ز غمت مردم، اندیشه ز داور کن |
|
|
بت چون تو ندیدم من، سنگین دل و سیمین تن |
|
یا بیخ مرا برکن، یا خاک مرا زر کن |
|
|
ای کرده قدت بر پا هم فتنه و هم غوغا |
|
برخیز و فروغی را آسوده ز محشر کن |
|