| | | | | | |
| |
بر صفحه‌ی رخ از خط مشکین رقم مزن |
|
بر نامه‌ی حیات محبان قلم مزن |
|
| |
تیغ عتاب بر سر اهل وفا مکش |
|
تیر هلاک بر دل صید حرم مزن |
|
| |
افتادگان بند تو جایی نمی‌روند |
|
مرغان بال بسته به سنگ ستم مزن |
|
| |
زلفی که جایگاه دخل خلق عالم است |
|
بر یکدگر میفکن و عالم به هم مزن |
|
| |
رنگی نماند پیش رخت هیچ باغ را |
|
برقع بپوش و طعنه به باغ ارم مزن |
|
| |
گفتی که کام دیدی از آن چاک پیرهن |
|
پیراهن دریده‌ی من بین و دم مزن |
|
| |
در جلوه‌گاه دوست نگاهی فزون مخواه |
|
در کارگاه عشق دم از بیش و کم مزن |
|
| |
بی ترک سر ز راه ارادت نشان مجو |
|
بی راهبر به کوی محبت قدم مزن |
|
| |
گر آسمان به کام تو گردد فروغیا |
|
بر آسمان میکده جز جام جم مزن |
|
