| | | | | | |
|
تا سراسیمهی آن طرهی پیچان نشوی |
|
آگه از حالت هر بیسروسامان نشوی |
|
|
جمعی از صورت حال تو پریشان نشوند |
|
تا ز جمعیت آن زلف پریشان نشوی |
|
|
دستگیرت نشود حلقهی مشکین رسنش |
|
تا نگون سار در آن چاه زنخدان نشوی |
|
|
بخت برگشتهات از خواب نخواهد برخاست |
|
تا که افتادهی آن صف زده مژگان نشوی |
|
|
داخل سلسله اهل جنون نتوان شد |
|
تا که از سلسله عقل گریزان نشوی |
|
|
قابل خنجر قاتل نشود حنجر تو |
|
تا به مردانگی آمادهی میدان نشوی |
|
|
تا پی نقطهی خالش نروی چون پرگار |
|
مالک دایرهی عالم امکان نشوی |
|
|
تا نیاید به لبت جان گرامی همه عمر |
|
کامیاب از لب جان پرور جانان نشوی |
|
|
من که واله شدم از دیدن آن صورت خوب |
|
تو برو دیده نگهدار که حیران نشوی |
|
|
گر تو را خواجه به خلوتگه خاصش خواند |
|
بندگی را مده از دست که شیطان نشوی |
|
|
تیرهبختی سکندر به تو روشن نشود |
|
تا که محروم ز سرچشمهی حیوان نشوی |
|
|
هرگز انگشت تو شایسته خاتم نشود |
|
تا ز سر پنجهی اقبال سلیمان نشوی |
|
|
گر شوی ماه فروزان به فروغی نرسی |
|
تا قبول نظر انور سلطان نشوی |
|
|
نور بخشندهی ابصار ملک ناصردین |
|
که به او تا نرسی مهر درخشان نشوی |
|