| | | | | | |
|
تا مه روی تو از چاک گریبان سر زد |
|
گفتی از جیب افق نیر رخشان سر زد |
|
|
تا عیان شد رخ زیبای تو از چنبر زلف |
|
صبح امید من از شام غریبان سر زد |
|
|
صبح نورانی دیدار تو طالع نشده |
|
ای دریغا که شب تیرهی هجران سر زد |
|
|
هر کجا دم زدم از قد و رخ و زلف و خطت |
|
همه جا سرو و گل و سنبل و ریحان سر زد |
|
|
خط به گرد لب جان بخش تو میدانی چیست |
|
ظلماتی که از آن چشمه حیوان سر زد |
|
|
از سر خاک شهیدان تو ای سخت کمان |
|
عوض لاله همی غنچهی پیکان سر زد |
|
|
صورت خوب تو از عالم معنی برخاست |
|
شعله آه من از سینهی سوزان سر زد |
|
|
یارب از دوزخ هجران تو فارغ نشوند |
|
گر به جز عشق ز عشاق تو عصیان سر زد |
|
|
خبر از حال اسیران محبت میداد |
|
نالهای کز دل مرغان گلستان سر زد |
|
|
گر فروغی گنه عشق تو دارد غم نیست |
|
کاین گناهی است که از عالم امکان سر زد |
|