| | | | | | |
|
جنس گران بهای خود ارزان نمیکنی |
|
یعنی بهای بوسه به صد جان نمیکنی |
|
|
روزی نمیشود که برغم شکرفروش |
|
از خنده شره را شکرستان نمیکنی |
|
|
برکس نمیکنی نظر ای ترک شوخ چشم |
|
کاو را هلاک خنجر مژگان نمیکنی |
|
|
ای یوسف عزیز سفر کرده تا به کی |
|
از مصر رو به جانب کنعان نمیکنی |
|
|
گر بنگری به چشمهی نوشین خویشتن |
|
دیگر خیال چشمهی حیوان نمیکنی |
|
|
دستی نمیکشی به سر زلف خود چرا |
|
عنبر به جیب و مشک به دامان نمیکنی |
|
|
یارب چه قاتلی تو که فردای رستخیز |
|
تعیین خون بهای شهیدان نمیکنی |
|
|
با خط چون بنفشه و رخسار چون سمن |
|
جایی نمیروی که گلستان نمیکنی |
|
|
تا کی فروغی از غم او جان نمیدهی |
|
دشوار خویشتن ز چه آسان نمیکنی |
|