| | | | | | |
|
خرم آن عاشق که آشوب دل و دینش تویی |
|
کار فرمایش محبت، مصلحت بینش تویی |
|
|
شورش عشاق در عهد لب شیرین لبت |
|
ای خوشا عهدی که شورش عشق و شیرینش تویی |
|
|
عاشق روی تو مینازد به خیل عاشقان |
|
پادشاهی میکند صیدی که صیادش تویی |
|
|
مستی عشق تو را هشیاری از دنبال هست |
|
بر نمیخیزد ز خواب آن سر که بالینش تویی |
|
|
گاو جولان مینیاید بر زمین از سرکشی |
|
پای آن توسن که اندر خانهی زینش تویی |
|
|
میبرم رشک نظربازی که از بخت بلند |
|
در میان سرو قدان سرو سیمینش تویی |
|
|
گر ببارد اشک گلگون دیدهی من دور نیست |
|
کاین گل رنگین دهد باغی که گلچینش تویی |
|
|
بوستان حسن را یارب خزان هرگز مباد |
|
تا بهار سنبل ریحان و نسرینش تویی |
|
|
زندگی بهر فروغی در محبت مشکل است |
|
تا به جرم مهربانی بر سر کینش تویی |
|