| | | | | | |
| |
دل‌ها فتاده در پی آن دل ربا ببین |
|
سلطان ز پیش و لشکرش اندر قفا ببین |
|
| |
شکر گدای آن لب شکرفشان نگر |
|
عنبر غلام آن سر زلف دوتا ببین |
|
| |
بر خال چهره زلف کجش را نگون نگر |
|
بالای دانه حلقه‌ی دام بلا ببین |
|
| |
خطش نشسته بر زبر لعل نوش خند |
|
در زیر سبزه چشمه‌ی آب بقا ببین |
|
| |
بیگانه شو ز خیل پری پیکران شهر |
|
وان گه ز چشم او نگه آشنا ببین |
|
| |
دست ار ندارد سجده‌ی محراب ابرویش |
|
دست دعا بر آر و مراد از دعا ببین |
|
| |
تا مشتری است بر سر بازار مهوشان |
|
جنس وفا بیار و بهایش جفا ببین |
|
| |
بی درد را چگونه مداوا کند طبیب |
|
درد از خدا بخواه و خواص از دوا ببین |
|
| |
آهی روان به کشور بلقیس کرده‌ام |
|
پیک صبا روانه‌ی شهر سبا ببین |
|
| |
از باده سرخ شد همه رخسار زرد من |
|
جامی به نوش و خاصیت کیمیا ببین |
|
| |
خواهی که از کدورت کونین وارهی |
|
صافی دلان میکده را با صفا ببین |
|
| |
در پیش‌گاه خواجه‌ی مشفق نوشته‌اند |
|
کاین جا خطا بیار و به جایش عطا ببین |
|
| |
در چشم شاه صورت عین علی نگر |
|
در عین نور معنی نور خدا ببین |
|
| |
ظل اله ناصرالدین شه که ماه گفت |
|
مهرش به دل بگیر و فروغ و ضیا ببین |
|
| |
در بوستان فروغی از اشعار خود بخوان |
|
وان گاه شور بلبل دستان سرا ببین |
|
